Ευγενής διαδικτυακός φίλος και δεινός χιουμορίστας από την Θεσ/νίκη, μου ζήτησε προ καιρού μιά συνέντευξη.
Μου έδωσε και ημερομηνίες δημοσίευσης σε έντυπο του Βορρά και κάποιο ηλεκτρονικό μέσο και αφού ''μπήκα στο κόπο'' να εκτελέσω την επιθυμία του, εξαφανίστηκε και έτερον ουδέν…
Παραθέτω λοιπόν δημόσια, έτσι για την ιστορία , τις απαντήσεις μου στα ερωτήματά του:
Πράγματι, θα μπορούσαμε να το πούμε κι έτσι, αν πούμε πρώτα ότι, αποχαιρέτησα την ενεργό δράση γύρω στο 1990 σε ηλικία 40 ετών και με αυτό που λέμε ''καριέρα'', σε υψηλό επίπεδο, χωρίς τυμπανοκρουσίες και μεγάλα λόγια. Όπως διακριτικά μπήκα στη μουσική σκηνή της χώρας στις αρχές της 10ετίας του '70, έτσι διακριτικά αποχώρησα μετά από 20 χρόνια…
Οι λόγοι της αποχώρησης, λίγο πολύ, γνωστοί.
Ο βασικότερος όλων, η κόπωση σε όλα τα επίπεδα και η αδυναμία να συμπράξω σε πράγματα και καταστάσεις που δεν συμφωνούσα ή δεν με έβρισκαν ιδεολογικοκαλλιτεχνικά, σύμφωνο, με τις εταιρείες παραγωγής και εκμετάλλευσης.
Δεν ήθελα να είμαι ένα καταναλωτικό προϊόν με ημερομηνία λήξης.
Πολλά ζητούσα...
Τώρα, γιατί επανήλθα…
Δεν επανήλθα, ακριβώς. Ένα ''γειά χαρά'' πέρασα να πώ σε όλους τους φίλους και ''εχθρούς'' που απέκτησα όλα τα χρόνια που τραγουδούσα και που δεν είχα το ''κουράγιο'' να τους ευχαριστήσω για την αγάπη τους και το ενδιαφέρον τους. Αφορμή στάθηκε το γεγονός πως, εντασσόμενος στο μεγάλο πάρκο της ψηφιακής κοινωνικής δικτύωσης, διαπίστωσα μιά ιδιαίτερα θερμή υποδοχή από άγνωστους ανθρώπους που με γνώριζαν μέσα απο τα τραγούδια μου, τις τηλεοπτικές αλλά και τις ζωντανές (live) εμφανίσεις μου, του παρελθόντος, προκαλώντας μου μια μεγάλη έκπληξη ως προς την αναγνωρησιμότητα αλλά και την αποδοχή, με δεδομένο, ότι είχα πάνω απο 20 χρόνια διακόψει παντελώς τις επαφές μου με το τραγούδι.
Έτσι, σαν ανταπόδοση της αγάπης και του σεβασμού που μου έδειξαν, αποφάσισα κι εγώ να το ανταποδώσω.
Μπήκα στο στούντιο, αφού πρώτα επέλεξα 15 τραγούδια μου, και έφτιαξα ένα άλμπουμ που φέρει τον τίτλο ''Το Σώμα Ξέρει'' . Παραγωγός ήταν η σύζυγός μου Άννα, την μουσική έγραψα εγώ, στίχοι του Γιαννη Ευθυμιάδη, ενορχήστρωση του Σταύρου Καβαλιεράτου και τραγουδάω και τα 15 τραγούδια.
Σε μερικά απο αυτά συμπράττουν: ο αγαπημένος μου Σταμάτης Κραουνάκης, η Ηρώ Σαία, η Σταυρούλα Μανωλοπούλου, ο Κωστάκης Θωμαίδης, ο (και γυιός μου) Δημήτρης Ανδρεάδης. Μία ιδιαίτερη συμμετοχή είναι αυτή του δασκάλου μου στη κλασσική κιθάρα Νότη Μαυρουδή που μου έκανε την τιμή να συμμετάσχει με το εκπληκτικό του παίξιμο σε μιά σύνθεσή μου για δύο κιθάρες.
Τους ευχαριστώ όλους, ήταν μιά εμπειρία για μένα μοναδική!
Τώρα, με ρωτάτε για το ''σατιρικό τραγούδι''.
Αυτός ο όρος δεν έγινε με την ''συμμετοχή '' μου.
Οι εταιρείες το ονόμασαν έτσι, για να δημιουργηθεί καινούργια πιάτσα.
New Market.
Και φαίνεται πως τα κατάφεραν.
Εγώ, σοβαρά τα έλεγα… χαχα... Κάπως παράξενα βέβαια… αλλά αυτό είναι μιά άλλη ιστορία.
Ναι. Το αγαπάω αυτό το ''σατιρικό'' ή όπως αλλιώς, τραγούδι. Αυτό βέβαια έχει να κάνει με μένα και τον τρόπο που τραγουδάω, που είναι πολύ προσωπικός. Με ρωτάνε ''πώς το κάνεις αυτό'' ή ''το άλλο '', και δεν ξέρω τι να τους πώ. Τους λέω πότε-πότε , πώς ανεβαίνοντας επάνω στο πάλκο, περνάω απέναντι… και πάλι δεν με καταλαβαι΄νουν χαχαχα
Σοβαρά τώρα, ούτε κι εγώ ξέρω, τι διάολος με πιάνει…
Απο τη Θεσσαλονίκη έχω πολλές και σημαντικές αναμνήσεις.
Πρώτα πρώτα απ΄την Θεσ/νίκη κατάγεται η επι 38 χρόνια σύζυγός μου Άννα Αβραμίδου. Στην Θεσ/νίκη, την γνώρισα όταν απο το Αριστοτέλειο το '76 έκαναν πρόσκληση για συναυλία στην αξέχαστη Βικυ Μοσχολιού και σε μένα, και την γνώρισα και την ερωτεύτηκα κεραυνοβόλα!
Στη Θεσ/νίκη έχω τραγουδήσει με μεγάλη επιτυχία και μέχρι το 1990 σε άπειρους χώρους και σε συναυλίες.
Έχω συγγενείς και φίλους.
Βεβαίως και δεν την έχω ''παραμελήσει'' γιατί εγώ σαν καλλιτέχνης δεν θα κάνω την πρόσκληση για να τραγουδήσω… Πρέπει κάποιος να με καλέσει!
Αυτά λοιπόν!
Μου έδωσε και ημερομηνίες δημοσίευσης σε έντυπο του Βορρά και κάποιο ηλεκτρονικό μέσο και αφού ''μπήκα στο κόπο'' να εκτελέσω την επιθυμία του, εξαφανίστηκε και έτερον ουδέν…
Παραθέτω λοιπόν δημόσια, έτσι για την ιστορία , τις απαντήσεις μου στα ερωτήματά του:
Πράγματι, θα μπορούσαμε να το πούμε κι έτσι, αν πούμε πρώτα ότι, αποχαιρέτησα την ενεργό δράση γύρω στο 1990 σε ηλικία 40 ετών και με αυτό που λέμε ''καριέρα'', σε υψηλό επίπεδο, χωρίς τυμπανοκρουσίες και μεγάλα λόγια. Όπως διακριτικά μπήκα στη μουσική σκηνή της χώρας στις αρχές της 10ετίας του '70, έτσι διακριτικά αποχώρησα μετά από 20 χρόνια…
Οι λόγοι της αποχώρησης, λίγο πολύ, γνωστοί.
Ο βασικότερος όλων, η κόπωση σε όλα τα επίπεδα και η αδυναμία να συμπράξω σε πράγματα και καταστάσεις που δεν συμφωνούσα ή δεν με έβρισκαν ιδεολογικοκαλλιτεχνικά, σύμφωνο, με τις εταιρείες παραγωγής και εκμετάλλευσης.
Δεν ήθελα να είμαι ένα καταναλωτικό προϊόν με ημερομηνία λήξης.
Πολλά ζητούσα...
Τώρα, γιατί επανήλθα…
Δεν επανήλθα, ακριβώς. Ένα ''γειά χαρά'' πέρασα να πώ σε όλους τους φίλους και ''εχθρούς'' που απέκτησα όλα τα χρόνια που τραγουδούσα και που δεν είχα το ''κουράγιο'' να τους ευχαριστήσω για την αγάπη τους και το ενδιαφέρον τους. Αφορμή στάθηκε το γεγονός πως, εντασσόμενος στο μεγάλο πάρκο της ψηφιακής κοινωνικής δικτύωσης, διαπίστωσα μιά ιδιαίτερα θερμή υποδοχή από άγνωστους ανθρώπους που με γνώριζαν μέσα απο τα τραγούδια μου, τις τηλεοπτικές αλλά και τις ζωντανές (live) εμφανίσεις μου, του παρελθόντος, προκαλώντας μου μια μεγάλη έκπληξη ως προς την αναγνωρησιμότητα αλλά και την αποδοχή, με δεδομένο, ότι είχα πάνω απο 20 χρόνια διακόψει παντελώς τις επαφές μου με το τραγούδι.
Έτσι, σαν ανταπόδοση της αγάπης και του σεβασμού που μου έδειξαν, αποφάσισα κι εγώ να το ανταποδώσω.
Μπήκα στο στούντιο, αφού πρώτα επέλεξα 15 τραγούδια μου, και έφτιαξα ένα άλμπουμ που φέρει τον τίτλο ''Το Σώμα Ξέρει'' . Παραγωγός ήταν η σύζυγός μου Άννα, την μουσική έγραψα εγώ, στίχοι του Γιαννη Ευθυμιάδη, ενορχήστρωση του Σταύρου Καβαλιεράτου και τραγουδάω και τα 15 τραγούδια.
Σε μερικά απο αυτά συμπράττουν: ο αγαπημένος μου Σταμάτης Κραουνάκης, η Ηρώ Σαία, η Σταυρούλα Μανωλοπούλου, ο Κωστάκης Θωμαίδης, ο (και γυιός μου) Δημήτρης Ανδρεάδης. Μία ιδιαίτερη συμμετοχή είναι αυτή του δασκάλου μου στη κλασσική κιθάρα Νότη Μαυρουδή που μου έκανε την τιμή να συμμετάσχει με το εκπληκτικό του παίξιμο σε μιά σύνθεσή μου για δύο κιθάρες.
Τους ευχαριστώ όλους, ήταν μιά εμπειρία για μένα μοναδική!
Τώρα, με ρωτάτε για το ''σατιρικό τραγούδι''.
Αυτός ο όρος δεν έγινε με την ''συμμετοχή '' μου.
Οι εταιρείες το ονόμασαν έτσι, για να δημιουργηθεί καινούργια πιάτσα.
New Market.
Και φαίνεται πως τα κατάφεραν.
Εγώ, σοβαρά τα έλεγα… χαχα... Κάπως παράξενα βέβαια… αλλά αυτό είναι μιά άλλη ιστορία.
Ναι. Το αγαπάω αυτό το ''σατιρικό'' ή όπως αλλιώς, τραγούδι. Αυτό βέβαια έχει να κάνει με μένα και τον τρόπο που τραγουδάω, που είναι πολύ προσωπικός. Με ρωτάνε ''πώς το κάνεις αυτό'' ή ''το άλλο '', και δεν ξέρω τι να τους πώ. Τους λέω πότε-πότε , πώς ανεβαίνοντας επάνω στο πάλκο, περνάω απέναντι… και πάλι δεν με καταλαβαι΄νουν χαχαχα
Σοβαρά τώρα, ούτε κι εγώ ξέρω, τι διάολος με πιάνει…
Απο τη Θεσσαλονίκη έχω πολλές και σημαντικές αναμνήσεις.
Πρώτα πρώτα απ΄την Θεσ/νίκη κατάγεται η επι 38 χρόνια σύζυγός μου Άννα Αβραμίδου. Στην Θεσ/νίκη, την γνώρισα όταν απο το Αριστοτέλειο το '76 έκαναν πρόσκληση για συναυλία στην αξέχαστη Βικυ Μοσχολιού και σε μένα, και την γνώρισα και την ερωτεύτηκα κεραυνοβόλα!
Στη Θεσ/νίκη έχω τραγουδήσει με μεγάλη επιτυχία και μέχρι το 1990 σε άπειρους χώρους και σε συναυλίες.
Έχω συγγενείς και φίλους.
Βεβαίως και δεν την έχω ''παραμελήσει'' γιατί εγώ σαν καλλιτέχνης δεν θα κάνω την πρόσκληση για να τραγουδήσω… Πρέπει κάποιος να με καλέσει!
Αυτά λοιπόν!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου