Ο Σύλλογος Οικιστών προέβη σε αυτήν την ενέργεια, καθώς -σύμφωνα με τον ίδιο- «επρόκειτο για ένα ερείπιο-εστία μόλυνσης για την περιοχή τους».
Το παραλιακό σπίτι με τις πικροδάφνες του Ανδρέα Καρκαβίτσα στην παραλία των Λεχαινών ισοπεδώθηκε πριν από δύο ημέρες. Το γκρέμισαν οι άνθρωποι του Συλλόγου Οικιστών(αυθαιρέτων), με απόφαση της γενικής τους συνέλευσης, καθώς όπως υποστηρίζουν επρόκειτο για «ένα ερείπιο-εστία μόλυνσης για την περιοχή τους».
Η ενέργεια έχει προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων στην τοπική κοινωνία. Κοινή ανακοίνωση διαμαρτυρίας, εξέδωσαν η «Ένωση Πολιτών για την Οικολογία και το Περιβάλλον», η Πολιτιστική Ομάδα Φράγμα και η «Μορφωτική Ένωση Λεχαινών ''Ανδρέας Καρκαβίτσας"», η οποία έχει ως εξής:
«Το μόνο σπιτάκι που θα έπρεπε να διατηρηθεί στην παραλία του Αγίου Παντελεήμονα Λεχαινών «το σπίτι του Καρκαβίτσα», ισοπεδώθηκε προχθές από τον Σύλλογο των (αυθαίρετων) Οικιστών με τη δικαιολογία ότι ήταν ερειπωμένο και εστία μόλυνσης!
Άραγε από πού αντλεί αυτή την εξουσία ο Σύλλογος των (αυθαίρετων ) Οικιστών; Ποιος νόμος του δίνει το δικαίωμα να κατεδαφίζει κτίσματα σε δημόσια παραλιακή έκταση, τα εκατοντάδες κτίσματα της οποίας έχουν από το 1997 χαρακτηρισθεί αυθαίρετα και παράνομα; Εδώ ας απαντήσουν οι αρμόδιες διοικητικές και δικαστικές αρχές».
Το παραλιακό σπίτι, -πνιγμένο στις πικροδάφνες- της οικογένειας του συγγραφέα Ανδρέα Καρκαβίτσα το έχτισε προ αμνημονεύτων χρόνων ο επίσης γνωστός συγγραφέας και αδελφός του Ανδρέα, Κώστας Καρκαβίτσας, (1871-1959-ευεργέτης του Δήμου Λεχαινών- ο δρόμος προς την παραλία φέρει το όνομά του), ο οποίος μέσα από το μοναδικό του βιβλίο «Ο Διαολής και άλλα διηγήματα» (α΄ έκδοση 1939, β΄έκδοση2004) διασώζει στους αιώνες όσα ευκαιριακοί οικιστές προσπαθούν να ισοπεδώσουν.
Ο αντιδήμαρχος Τεχνικών Υπηρεσιών στον Δήμο Ανδραβίδας Κυλλήνης Χρήστος Παλαιολόγος, ο οποίος αμέσως μετά το γκρέμισμα του σπιτιού εμφανίστηκε να μαζεύει τα μπάζα από την παραλία εξήγησε ότι ο Δήμος δεν εμπλέκεται στην κατεδάφιση του σπιτιού, ενώ η παρουσία του στον καθαρισμό της παραλίας ήταν ιδιωτική.
«Με φώναξαν οι οικιστές να καθαρίσω την παραλία. Δεν γνώριζα, ότι το ερείπιο ήταν το παραλιακό σπίτι του Καρκαβίτσα. Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο θα αντιδρούσα διαφορετικά» υποστήριξε κατηγορηματικά και διευκρίνισε ότι η πρόεδρος των Οικιστών Ζωή Τσουράπα τον κάλεσε να πετάξει τα μπάζα σαν ιδιώτης».
Από την πλευρά της η Ζωή Τσουράπα υποστηρίζει ότι «ο χρόνος είχε κατεδαφίσει το σπίτι και ότι είχε απομείνει μια μικρή γωνία-ένα μέτρο από τη μία και εκατοστά από την άλλη και ότι στη συνέχεια ο Σύλλογος Οικιστών σκοπεύει να φτιάξει μια τιμητική αναμνηστική πλακέτα για τον Ανδρέα Καρκαβίτσα.
Η Ευγενία Αδαμοπούλου απόγονος και κληρονόμος της οικογένειας Καρκαβίτσα, φέρει μάλιστα το όνομα της αδελφής του που ήταν γιαγιά της, μίλησε με πικρία και αγανάκτηση για όσα συνέβησαν -εν αγνοία της- και ξεδίπλωσε την ιστορία του ήσυχου σπιτιού της παραλίας:
« Αυθαιρέτησαν και αυτοδίκησαν χωρίς καθόλου να μας ειδοποιήσουν. Το μάθαμε όταν είχαν απομακρύνει και τα μπάζα. Μόνο οι πικροδάφνες έμειναν. Θα καταφύγουμε στην δικαιοσύνη. Η ιστορία του χάνεται στο τέλος του 19ου αιώνα. Ο πατέρας του Ανδρέα Καρκαβίτσα Δημήτριος, εμφανίζεται για πρώτη φορά το 1840 στα Λεχαινά. Κάποια στιγμή στο τέλος του 19ου έγινε χρήση μιας καλύβας πιθανό, που υπήρχε στην παραλία. Αργότερα στις αρχές του 20ου αι. κτίστηκε το μικρό σπίτι και πήρε την μορφή που είχε μέχρι πριν από δυο ημέρες. Δηλαδή ένας κήπος με πικροδάφνες 204 τ. μ και το σπίτι 60 τ. μ. Το είχε κτίσει ο αδελφός του Ντίνος, ο οποίος ήταν επίσης διηγηματογράφος και οικονομικός διαχειριστής της εφημερίδας Εστία. Στο σπίτι αυτό φιλοξενούνταν συχνά ο Γρηγόριος Ξενόπουλο και ο αδελφός του Στέφανος».
Όπως εξηγεί η Ευγενία Αδαμοπούλου, όταν το 2001 έγινε μια προσπάθεια από το κράτος να κατεδαφιστούν τα αυθαίρετα της παραλίας, το σπίτι του Ανδρέα Καρκαβίτσα, χρησιμοποιήθηκε ως όπλο, από όσους είχαν αυθαιρετήσει στον αιγιαλό, για να χαρακτηριστεί οικισμός.
Αργότερα, οι ίδιοι άρχισαν πόλεμο. Κάθε φορά που θέλαμε να το επισκευάσουμε μας έστελναν την αστυνομία» καταλήγει η απόγονος του συγγραφέα του βιβλίου «Λόγια της πλώρης».
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου