Σπαρτιάτες στο δρόμο

H ειρηνική, συμβολική πορεία μιας δυναμικής ομάδας Αγανακτισμένων Σπαρτιατών που ξεκίνησε χτες από το άγαλμα του Λεωνίδα στη Σπάρτη, με τερματισμό το Σύνταγμα είναι σε εξέλιξη.
Προβλεπόμενος χρόνος άφιξης είναι η Τετάρτη το βράδυ στο μνημείο του άγνωστου στρατιώτη. Η πορεία στις 16:00 σήμερα βρισκόταν σε στάση λίγο πριν τη σήραγγα του Αρτεμισίου.
«Οι αγανακτισμένοι, ελεύθερα σκεπτόμενοι και συνειδητοποιημένοι πολίτες της Σπάρτης είναι πολλοί. Όμως μια μερίδα, μόνον, αυτών δίνουμε το παρόν κάθε βράδυ στην πλατεία της πόλης υπενθυμίζοντας ότι η εξωστρέφεια της στάσης μας είναι απαραίτητη τόσο για τον πανελλαδικό αγώνα απέναντι στην επερχόμενη ισοπέδωση και καταπάτηση της εθνικής μας κυριαρχίας όσο και για τον ίδιο το ψυχισμό μας.

Με την πραγματικότητα που ζούμε να γίνεται όλο και πιο ασφυκτική και τις προοπτικές για την Ελλάδα να γίνονται εφιαλτικές, δεν μας μένει τίποτε άλλο παρά να αντιδράσουμε ως Σπαρτιάτες. Με έναυσμα την πανευρωπαϊκή συνάντηση στις πλατείες την Κυριακή 19 και Τετάρτη 22 Ιουνίου που θα φέρει όλους τους Ευρωπαίους ενωμένους απέναντι στην προσπάθεια ξεπουλήματος της Ευρώπης χάρη στην προωθούμενη δυνατότητα εξαγοράς εθνικής γης και πλούτου με πρώτο “θύμα” την Ελλάδα, οι Σπαρτιάτες λέμε ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΡΠΑΓΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ και στέλνουμε το σύνθημα προς κάθε κατεύθυνση μέσα από μια συμβολική πορεία από τη Σπάρτη προς την Αθήνα.










H πορεία μας θα ξεκινήσει την Κυριακή 19 Ιουνίου 2011 από το άγαλμα του βασιλιά Λεωνίδα, στις 8 το βράδυ. Στόχος η άφιξη στο Σύνταγμα το βράδυ της Τετάρτης και η κατάθεση συμβολικού μηνύματος για συνειδησιακή και πνευματική απελευθέρωση. Ξεκινάμε ως αγανακτισμένοι Σπαρτιάτες και καλούμε όλους να βρεθούν με όποιο τρόπο μπορούν και επιθυμούν στο πλευρό μας, ώστε να ακουστεί ακόμα πιο δυνατά το μήνυμα Η ΕΛΛΑΔΑ ΔΕΝ ΞΕΠΟΥΛΙΕΤΑΙ, Η ΕΥΡΩΠΗ ΔΕΝ ΜΟΙΡΑΖΕΤΑΙ.

Παράλληλα καλούμε τους πάντες να διαδώσουν το μήνυμα ότι: Όπως η Σπάρτη σηκώνει το ανάστημά της, με το ίδιο σθένος πρέπει όλοι μαζί να σηκώσουμε ψηλά το κεφάλι, να πατήσουμε γερά στα πόδια μας και να σφίξουμε δυνατά το χέρι ο ένας του άλλου.







Γιατί; Επειδή... κάθε φορά που ένας άνθρωπος ορθώνεται για ένα ιδανικό ή βάλλει κατά της αδικίας προκαλεί ένα μικρό κυματισμό ελπίδας. Και καθώς συναντιόνται από εκατοντάδες διαφορετικές πηγές τόλμης οι μικροί αυτοί κυματισμοί σχηματίζουν ένα τρομερό ρεύμα που μπορεί να θραύσει και τα ισχυρότερα οχυρά καταπίεσης και αντίδρασης.

Είναι πλέον δεδομένο ότι ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ!».